انجمن مفاخر و آثار فرهنگی تویسرکان

ساخت وبلاگ
آثار فرهنگی تویسرکان'>تویسرکان٣٨ _غسالخانه های تویسرکان (مرده شور خونه)در گذشته هنگامی که کسی فوت می کرد، او را در غسالخانه شسته و تشییع می کردند، مراسم تشییع غالباً صبح زود بود، مراسم ختم بلافاصله با صرف صبحانه در مسجد محل آغاز می شد و بعد از آن، سه روزه، هفته، چهلم، اگر بعد از عید فطر یا نوروز گذشته بود، نوعید و سالگرد می گرفتند.اگر در بعد از ظهر، غروب یا شب فوت می کرد، میت را شسته، کفن می کردند و تا صبح زود در مسجد محل امانت می گذاشتند و یکی از بستگان یا متدینان تا صبح بر جنازه قرآن می خواند.هر محلی مرده شورخانه ی مجزا داشت که غالباً در کنار قنات ها، رودها یا رودخانه ها ساخته می شد.داخل محوطه ی مرده شوی خانه، محلی (تخته سنگ بزرگی، بعد سکویی سیمانی) برای شستشو بود، مقداری هیزم برای گرم کردن آب و مرده شور و همراهان، چند چوب بلند برای قراردادن در زیر بغل مردگان، مقداری پنبه و سدر و کافور و کفن و تربت امام حسین (ع) که صاحبان عزا می آوردند.بعد از کندن قبر و دفن جنازه سه سنگ لاشه روی قبر می چیدند و سنگی عمودی بالای سر، در زمین فرو می کردند. در قرن اخیر سنگ قبر با نوشته و گاه با نقش شانه، مهر، جانماز، تسبیح، آیات، روایات یا اشعار جای سنگ های افقی را گرفت.مرده شوی خانه های محلاتجولستان :خیابان شهدا، تقاطع میرزا امین، جنب پارک فعلی که با احداث خیابان شهدا تخریب شد و مرحوم حاج ابوالقاسم پیراسته محلی در غرب قبرستان، نزدیک قبر میرزا امین، نزدیک چشمه گازران با هزینه ی شخصی ساختند.پایین محله :آخر پایین محله، پایین تر از مسجد باب الحوائج، ابتدای راه شاهزید، کنار قبرستان قدیمی (پارک فعلی)زرهان :غرب مسجد زرهان، جای حسینیه فعلی، کنار حمام یهودی ها،اولین کسی که در تویسرکان در این محل غسالخانه بنا کرده انجمن مفاخر و آثار فرهنگی تویسرکان...ادامه مطلب
ما را در سایت انجمن مفاخر و آثار فرهنگی تویسرکان دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : toyserkanmafakher بازدید : 101 تاريخ : يکشنبه 27 آذر 1401 ساعت: 21:21

آثار فرهنگی تویسرکان'>تویسرکان٣٩ _ دکتر های تویسرکان (حکیم باشی)در سال های دور، تویسرکان، پزشک دارای مدرک دکتری نداشت. افرادی به نام حکیم و حکیم باشی و حکیم باجی هم طبابت می کردند(معاینه و عمل های اولیه، درمان های سرپایی)، هم نسخه می پیچیدند.غالباً داروهایشان در داروخانه یا منزل شخصی وجود داشت و بیمار با مراجعه، معاینه و با دارو به خانه بر می گشت. این افراد را حکیم یا میرزا می نامیدند.مانند:میرزا موسی حکیم، میرزا علی اکبر حکیم، میرزا محمود حکیم، میرزا علی نقی حکیم میرزا ابراهیم حکیم (دکتر ابراهیم طبیبیان)، میرزا رضا حکیم (عبدی)، این دو نفر دوره ای در همدان زیر نظر پزشکان مجرب دیده بودند.میرزا یعقوب جدیدی، حاج میرزا قا روزرخ، میرزا بهبود عبدی و دو خانم به نام خاله بومونی و خاله گلبهار.از سال ١٣٢٠ به بعد دو نفر دکتر به نام های دکتر صبا و دکتر اقتداری با دانشنامه دکترای پزشکی به تویسرکان آمدند که دکتر اقتداری ماندگار شد و تا سال ١٣۵٠ در تویسرکان ماند. خانه ی ایشان توسط اداره میراث فرهنگی ثبت ملی شد و جزء آثار باستانی شهر است. انجمن مفاخر و آثار فرهنگی تویسرکان...ادامه مطلب
ما را در سایت انجمن مفاخر و آثار فرهنگی تویسرکان دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : toyserkanmafakher بازدید : 170 تاريخ : يکشنبه 27 آذر 1401 ساعت: 21:21

آثار فرهنگی تویسرکان۴٠ _ ماماها و شکسته بنداندر گذشته، مریضخانه محلی بود برای بستری کردن بیماران، به ویژه بیماری های صعب العلاج و مستمر، بخش های دیگر بیمارستان به دلیل نبود پزشک متخصص فعال نبود ، پزشکی عمومی همه ی بیماران را ویزیت می کرد و در بیرون از بیمارستان اعمال زایمان، خدمات دندانپزشکی، زنان و زایمان، ارتوپدی و... به دست دلاکان، ماماها و شکسته بندان انجام می شد.زایمان های طبیعی با تمام مشکلات و خطراتش در منازل به وسیله ی ماماها (زنان با تجربه و با جرأت) به نام مامو(mamo) انجام می گرفت.در هرمحل یک یا دو خانم بودند که به محض شروع درد به همراهی یکی از اعضای خانواده (در برف و باران و سرما و گرما) با فانوسی کم سو به بالین زائو آمده و با تشخیص زمان زایمان، مقدمات این کار را فراهم می کردند.مقداری آب گرم کرده، دو عدد خشت یا آجر زیر پای زائو می گذاشتند و زائو به حال نشسته بر روی زانو قرار می گرفت تا بهتر بتوانند بچه را خارج کنند (بگیرند)ماما بعد از زایمان و بستن بند ناف، مقداری روغن حیوانی داغ به مادر خورانده و دستورات لازم را به اطرافیان داده و به منزل بر می گشتند.این رفت و آمدهای ماما (مامو) تا هفتمین روز تولد و رفتن مادر به حمام (زوار حمام) ادامه داشت.ماما هنگامی که از سلامت مادر و نوزاد اطمینان پیدا می کرد با دریافت حق الزحمه و شیرینی تولد، مادر و بچه را ترک می کرد. ماماها دستی هم در کمک های اولیه مادر و نوزاد داشتند و برای انواع دردها طبابت می کردند، مثل گوش درد بچه شیر نخوردن، دردهای مادر و...گاه به دلایلی (خونریزی، حادثه و...) مادر و فرزند یا مادر از دست می رفتند و می گفتند «آل» برد، برای رهایی از آل مادر و فرزند نباید تنها می ماندند، قرآن و دعا باید بالای سر هر دو باشد و انجمن مفاخر و آثار فرهنگی تویسرکان...ادامه مطلب
ما را در سایت انجمن مفاخر و آثار فرهنگی تویسرکان دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : toyserkanmafakher بازدید : 88 تاريخ : يکشنبه 27 آذر 1401 ساعت: 21:21